“Chroma” solo exhibition by Amnaj Wachirasut curated by Nim Niyomsin

บทสนทนาบทหนึ่ง

อ: พี่รู้สึกได้ถึงสี สีสันคือความจริง

น: แล้วพี่จะสามารถหลีกหนีจากความลึกและมืดดำของช่วงปีที่ผ่านมาได้ไหม ท้าทายตัวเองโดยการก้าวข้ามไปยังดินแดนใหม่ เสนอสิ่งที่รู้สึกในโลกของความจริง ที่ยังไม่เคยเปิดเผยในผลงานสร้างสรรค์ของพี่มาก่อน

อ (ไม่ตอบคำถาม น): พี่ชอบที่จะมองออกไปในทุ่งกว้าง ในธรรมชาติ หรือไม่ก็เดินทางผ่านอุโมงค์ที่รู้ได้ถึงจุดหมายที่ไกลออกไป

ตอนที่ทำงานชุดนี้ ช่วงที่พี่เบื่อหน่ายกับกฎเกณฑ์หรือคำวิจารณ์ของเธอ พี่เลือกที่จะไปเดินเล่นในสวน ธรรมชาติให้อิสระแก่พี่ และเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตพี่

น: น้องไม่ได้แย่ขนาดนั้นใช่มั้ย?

อ (ไม่ตอบคำถาม น): ในผลงานชุดนี้ พี่รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้น แนวทางและการตีความในรูปแบบใหม่ สีคือการนำเสนอความจริงของพี่ สิ่งที่พี่เห็นและรู้สึก พี่เลือกหยิบสิ่งที่อยู่รอบตัว ที่ให้ความสุขและสงบแก่พี่ มาเป็นเครื่องมือในการนำเสนอสีสันเหล่านั้น มันคือความจริง มันคือชีวิต

หมายเหตุ: บทสนทนาที่ไม่เคยเกิดขึ้นระหว่าง อ และ น

A conversation.

A: I feel color. My color is my reality.

N: Can you get away from the depth and darkness of the past years? Can you challenge yourself and walk into new territories? Something you have felt in real life but haven’t expressed in your art.

A (ignoring N): I like to see a wide and wild landscape or go through a tunnel where I know there is a very far end.

While working on this series, and exhausted with your rules and comments, I would go for a walk in the park. The natural setting made me feel free. It’s part of me and always be.

N: I wasn’t that bad, was I?

A (ignoring N again): Through my new work, I can sense a new opening, direction, and interpretation. My color is my reality. It is how I see and feel things. I use surroundings that soothe me as a tool to express color. It’s factual. It’s mine.

Note – This conversation between A and N never happened.